noodles volos banner

Κατερίνα Τσιρδάνη εφ' όλης της ύλης!

H Kατερίνα Τσιρδάνη έγραψε τη δική της ιστορία στο βολιώτικο γυναικείο ποδόσφαιρο, με τη φανέλα του Βόλος 2004 που φόρεσε για εννιά χρόνια κι από το καλοκαίρι αγωνίζεται στη Β' Εθνική με την ομάδα Αβαντίδες Χαλκίδας. Αναδημοσιέυουμε την εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, για το ποδόσφαιρο και όχι μόνο, με πολλές αναφορές στο Βόλο, που παραχώρησε στο eviateam.wordpress.com

 

Ερ.: Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο;
Κ.Τ.: «Από τα 15 μου! Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος στην ανδρική ομάδα του χωριού μου, στον Α.Ο. Πετροπηγής, όπως κι ο αδερφός μου φυσικά, έπαιζε μπάλα στην ίδια ομάδα. Είμαστε… «ποδοσφαιροοικογένεια». Αν και ο πατέρας μου, δεν ήθελε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο και μου έλεγε ότι δεν υπάρχουν γυναικείες ομάδες! Όμως εγώ το έψαξα και ανακάλυψα ότι υπάρχουν, οπότε μετά, αναγκαστικά με πήγε στη γυναικεία ομάδα της Καβάλας. Κι έτσι άρχισα να κλωτσάω..»

Ερ.: Μετά όμως σε στήριξε ο μπαμπάς σου;
Κ.Τ.: «Ναι βέβαια, ο πατέρας μου με πήγαινε στις προπονήσεις και ερχόταν σε όλα τα ματς, εντός κι εκτός. Αυτή που δεν έρχεται είναι η μητέρα μου, γιατί φοβάται μήπως χτυπήσω. Στα 20 χρόνια που παίζω, η μητέρα μου, ζήτημα να έχει έρθει 5 φορές. Με είδε μία φορά που χτύπησα στο κεφάλι και δεν ξανάρθε».

Ερ.: Να αναφέρουμε λίγο τις προηγούμενες ομάδες σου, πριν έρθεις στις Αβαντίδες;
Κ.Τ.: «Από το 1996 μέχρι το 2000 ήμουν στην ομάδα της Καβάλας, από το 2000 μέχρι το 2003 στην ομάδα της Φλώρινας όπου σπούδαζα παράλληλα, γύρισα στην Καβάλα την περίοδο 2003-2004 που κάναμε και πολύ καλή πορεία και ξαναπήγα στη Φλώρινα το 2004 μέχρι το 2006. Από το 2006 μέχρι και το 2015 στην ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου, με ένα εξάμηνο «διάλειμμα» στην ομάδα της Καρδίτσας».

Ερ.: Έχεις βάλει -όντως- 130 γκολ;
Κ.Τ.: «Μπορεί να είναι και παραπάνω. Άμα σκεφτείς ότι παίζω 20 χρόνια μπάλα, αν υπολογίσεις 8 γκολ (μέσο όρο), βγαίνουν και παραπάνω, γύρω στα 160 (γέλια)».

Ερ.: Ξεχωρίζεις κάποιο; Είτε γιατί ήταν σπάνιας ομορφιάς, είτε γιατί έκρινε έναν στόχο;
Κ.Τ.: «Ένα γκολ σε τελικό πρωταθλήματος, Ολυμπιακός Βόλου-ΠΑΟΚ. Ήταν έξω από την περιοχή, ένα φαλτσαριστό σουτ που πήγε δοκάρι και μέσα. Προηγηθήκαμε στο σκορ, αλλά χάσαμε στην παράταση. Το 2009, συγκεκριμένα στις 24 Μαίου. Δεν ξεχνιέται αυτό. Σαν τώρα το θυμάμαι. Όπως θυμάμαι κι ένα γκολ, στις 3 Ιουνίου του 2001 με τη φανέλα της Φλώρινας, παίζαμε στον Αλμυρό με τη Δόξα Πειραιώς κι έβαλα το νικητήριο γκολ στο 119′. Πήγαμε στον τελικό του πρωταθλήματος, αλλά εκεί χάσαμε από την Καβάλα".

Ερ.: Για την Α’ Εθνική μιλάμε πάντα;
Κ.Τ.: «Βεβαίως. Δύο χρόνια έχω παίξει στη Β’ Εθνική. Από το 1996 μέχρι το 1998. Από το 98 μέχρι και πέρσι, έπαιζα στην Α’ Εθνική».

Ερ.: Κρίμα όμως που δεν έχεις κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, αλλά είναι κι ο ΠΑΟΚ -εδώ και καμιά δεκαετία- που τα σαρώνει όλα!
Κ.Τ.: «Δυστυχώς όχι, 5 φορές έχω αναδειχθεί δευτεραθλήτρια!

Ερ.: Έχεις κάποιον ιδιαίτερο πανηγυρισμό όταν βάζεις γκολ;
Κ.Τ.: «Όχι δεν θα το έλεγα, όταν βάζω γκολ πανηγυρίζω μαζί με τα υπόλοιπα κορίτσια, απλά».

Ερ.: Όλα αυτά τα χρόνια που έπαιξες στον Βόλο, έλειπες από το σπίτι στην Καβάλα; Δηλαδή έμενες μόνιμα στον Βόλο;
Κ.Τ.: «Ακριβώς, μόνιμα στον Βόλο. Μόλις τέλειωσα τις σπουδές μου, πήγα στον Βόλο».

Ερ.: Άρα το ποδόσφαιρο για σένα δεν είναι μόνο χόμπι, το βλέπεις και πιο …επαγγελματικά.
Κ.Τ.: «Όταν εγώ πήγα στον Βόλο το 2006 ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Εκείνη την εποχή παίρναμε και κάποια χρήματα. Γι’ αυτό και δεν πήγα στον ΠΑΟΚ, γιατί οικονομικά ήταν πιο δύσκολα. Παίρναμε και μισθό, για 5 χρόνια. Μετά τα 5 χρόνια κόπηκαν όλα αυτά, μόνο το ενοίκιο μας έδιναν (γέλια)».

Ερ.: Σχολείο πήγες στην Καβάλα;
Κ.Τ.: «Ναι στην Χρυσούπολη».

Ερ.: Τί ήταν αυτό που σε έκανε να έρθεις στη Χαλκίδα και τί κλίμα συνάντησες εδώ;
Κ.Τ.: «Ο γενικός αρχηγός των Αβαντίδων ο Θανάσης Καμονάχος είναι Βολιώτης, αλλά τα τελευταία χρόνια μένει στη Χαλκίδα και είναι στην ομάδα των Αβαντίδων. Με τον Θανάση κάναμε πολύ παρέα στον Βόλο. Εγώ τον έβαλα στο «τρυπάκι» του γυναικείου ποδοσφαίρου. Μάλιστα ερχόταν τότε που έπαιζα στον Βόλο σε όλα τα ματς, ακόμα-ακόμα και στα εκτός έδρας. Το καλοκαίρι που ήμουν στο χωριό (σ.σ. Χρυσοπηγή Καβάλας) με πήρε τηλέφωνο και μου λέει: «Τί κάνεις;» Λέω «καλά». Μου ξαναλέει: «Θα έρθεις να βοηθήσεις τις Αβαντίδες;» Και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου απάντησα: «Ναι, θα έρθω». Και για να απαντήσω και στην άλλη ερώτησή σου, το κλίμα είναι εξαιρετικό. Ήρθα και είδα 25 κορίτσια στην προπόνηση που είχε πολλά χρόνια να το δω αυτό. Μ’ αρέσει πολύ».

Ερ.: Η Χαλκίδα σαν πόλη, σ’ αρέσει;
Κ.Τ.: «Ναι μ’ αρέσει, δύσκολη πόλη βέβαια, αλλά εντάξει».

Ερ.: Αγωνιστικά τα πράγματα κυλάνε όπως τα περίμενες
Κ.Τ.: «Κοίτα να δεις, είναι πολύ διαφορετικό το επίπεδο της Α’ Εθνικής απ’ αυτό της Β’ Εθνικής. Η Α’ Εθνική είναι δύσκολη, ανταγωνιστική. Τώρα στη Β’ Εθνική, η ομάδα μας, οι Αβαντίδες, είναι πολύ καλή ομάδα. Πιστεύω ότι θα κάνουμε περίπατο. Εγώ θέλω να πετύχουμε και το απόλυτο των νικών μέχρι το τέλος. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ομάδα που μπορεί να μας κοντράρει. Οι Αβαντίδες έχουν 5 παίκτριες που έχουν παίξει στην Α’ Εθνική. Είμαστε ένα και δύο κλικ πάνω. Αλλά σίγουρα όταν με το καλό οι Αβαντίδες ανέβουν στην Α’ Εθνική, χρειάζονται κι άλλες προσθήκες για να μπορέσουν να σταθούν στην μεγάλη κατηγορία».

Ερ.: Το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει κάνει βήματα προόδου;
Κ.Τ.: «Δεν βλέπω κάποια διαφορά από …παλιά. Θα μπορούσαν και τα μέσα να το προβάλλουν περισσότερο. Ας πούμε η ΕΡΤ3 κάθε Σαββατοκύριακο, να δείχνει ρε παιδί μου ένα παιχνίδι της Α’ Εθνικής. Δεν νομίζω ότι είναι μεγάλο το κόστος. Δεν το διαφημίζουν στην Ελλάδα αρκετά το γυναικείο ποδόσφαιρο, όπως το διαφημίζουν στο εξωτερικό».

Ερ.: Η ΟΥΕΦΑ ισχυρίζεται ότι προωθεί και στηρίζει το γυναικείο ποδόσφαιρο.
Κ.Τ.: «Το θέμα είναι να βοηθούνται οι ομάδες και …οικονομικά. Απ’ όσο γνωρίζω οι ομάδες της Α’ Εθνικής παίρνουν μία επιχορήγηση της τάξης των 3.000 ευρώ. Αυτό το ποσό φτουράει για ένα μακρινό ταξίδι εκτός έδρας και μόνο. Είναι πολλά τα έξοδα. Τώρα δεν καλύπτουν ούτε τα οδοιπορικά. Δεν μπορούν να αντέξουν οι ομάδες γι’ αυτό και μία – μία αποχωρούν από το προσκήνιο».

Ερ.: Πάντως, το γεγονός ότι και ο ΠΑΟΚ είναι παντοδύναμος, έχει χαθεί κάπως το ενδιαφέρον στην Α’ Εθνική. Ο δικέφαλος είναι μόνιμος πρωταθλητής.
Κ.Τ.: «Ναι ισχύει αυτό. Πάντως τα προηγούμενα χρόνια ο Βόλος τον κόντραρε στα ίσια τον ΠΑΟΚ. Τώρα πήγε και μία κολλητή μου στον ΠΑΟΚ, η Σοφία η Πελεκούδα».

Ερ.: Μπορεί να αμφισβητηθεί η κυριαρχία του ΠΑΟΚ;
Κ.Τ.: «Δύσκολα, ο ΠΑΟΚ έχει και μεγάλη ακαδημία από πίσω, κάθε χρόνο βγάζει 2-3 κορίτσια».

Ερ.: Έχεις καταφέρει κάποια φίλη σου ή κάποια γνωστή σου, να την κάνεις να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;
Κ.Τ.: «Πολλές (γέλια..!) Δεν θα ξεχάσω μία κοπελίτσα που είχε έρθει στην Καβάλα παλιά, η Τασούλα η Παπαδοπούλου, που είχε έρθει μία φορά και ήθελε να φύγει, δεν της άρεσε. Είχαμε πάει στο σπίτι της και την παρακαλούσαμε να γυρίσει γιατί είχε ταλέντο κι αυτή έλεγε: «Αφήστε με, θέλω να παίζω με τα αγόρια, δεν θέλω να παίζω με τα κορίτσια». Τελικά την «ψήσαμε» και τώρα, είναι μία απ’ τις καλύτερες παίκτριες, παίζει στις Αμαζόνες και είναι και στην Εθνική Ελλάδας. Είναι πολύ καλή παίκτρια».

Ερ.: Ποια Ελληνίδα παίκτρια θεωρείς ότι αυτή τη στιγμή ξεχωρίζει;
Κ.Τ.: «Η Βεατρίκη η Σαρρή από τα Χανιά. Παιχτούρα! Πιστεύω ότι σύντομα θα πάει να παίξει στο εξωτερικό».

Ερ.: Οι Αβαντίδες έχουν ταλέντα;
Κ.Τ.: «Ναι έχουν, ειδικά η Βασιλική η Μάλλιαρη και η Αναστασία η Τζαφέρη είναι πολύ καλές».

Ερ.: Τις φωνάζεις εν ώρα αγώνα;
Κ.Τ.: «Ε, καμιά φορά πάνω στην ένταση του αγώνα μπορεί να μου ξεφύγει και καμιά απότομη κουβέντα, υπάρχουν πολλοί σφυγμοί, γι’ αυτό».

Ερ.: Ναι αλλά και στο ανδρικό ποδόσφαιρο λένε, ότι οι μεγαλύτεροι καλό είναι να μην φωνάζουν στους μικρούς.
Κ.Τ.: «Αν δεν φωνάξεις δεν παίρνουν …μπρος (γέλια). Έτσι πάει».

Ερ.: Πάντως οι σχέσεις πρέπει να είναι πολύ καλές, είστε δεμένες!
Κ.Τ.: «Ναι, εννοείται. Προσωπικά δεν έχω ψηλά τη μύτη, σε καμιά περίπτωση. Στο Ξυλόκαστρο μάλιστα από μόνη μου είχα ζητήσει να βγω αλλαγή, αλλά για να σου πω την αλήθεια, με είχαν χτυπήσει και τα παπούτσια! Μου λέει ο κόουτς «έλα να σε βγάλω». Του λέω «μισό λεπτό να βάλω ακόμα ένα γκολ, να κάνω χατ τρικ και μετά βγαίνω (γέλια)». Μόλις έβαλα το τρίτο γκολ μου λέει «έλα βγες». Αλλά επειδή έχω μεγάλη εμπειρία δεν σημαίνει ότι ήρθα εδώ να το παίξω «δασκάλα» ξέρω ‘γω. Όλα τα κορίτσια είμαστε το ίδιο. Αλλά έχω πει ότι αν καμιά φορά πω και …κάτι, μη με παρεξηγήσετε, είναι πάνω στην ένταση του αγώνα. Προχθές έχω πλαγιοκοπήσει την αντίπαλη άμυνα από δεξιά, ήμουν μόνη μου που θα μπορούσα να σουτάρω και προσπάθησα να δώσω ασίστ στη μικρή τη Μάλλιαρη (σ.σ. 13 χρονών) για να βάλει αυτή γκολ και να ανέβει ψυχολογικά».

Ερ.: Κεφάλαιο …Εθνική ομάδα;
Κ.Τ.: «Έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια αυτό το κεφάλαιο για μένα! Έπαιξα από το 2000 έως το 2002, αλλά τότε η προπονήτρια της Εθνικής, είχε βάλει …αγγελία στο ίντερνετ κι έψαχνε ομογενείς – παίκτριες από το εξωτερικό. Γινόταν προεπιλογή για την εθνική ομάδα της Ολυμπιάδας. Και πήρε 8 Ελληνίδες (τις πιο έμπειρες) και 14 «ξένες», από Αμερική, από Γερμανία, από Ολλανδία και από …αλλού. Μία λεγόταν Σμιθ, κάπως έτσι. Δεν ήξεραν ελληνικά και έπαιζαν στην εθνική. Δεν έκανε προκοπή η ομάδα, δεν στηρίχτηκαν τα κορίτσια που έπαιζαν εδώ. Ξενέρωσα πολύ. Τώρα βέβαια τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Αλλά και πάλι, ξέρω ‘γω, δεν μπορείς να παίρνεις 10 παίκτριες από τον ΠΑΟΚ επειδή είναι πρωταθλητής, γιατί ο ΠΑΟΚ είναι ένα δεμένο σύνολο. Αν το σπάσεις, δεν θα αποδώσει το ίδιο. Ε, τότε, ας γίνει ο ΠΑΟΚ η Εθνική Ελλάδας. Και πριν μερικά χρόνια που ο Ολυμπιακός Βόλου κόντραρε τον ΠΑΟΚ, καλούσαν στην εθνική μία, το πολύ δύο παίκτριες δικές μας και ήμασταν …δευτεραθλήτριες».

Ερ.: Τί θέση παίζεις;
Κ.Τ.: «Αμυντικό χαφ, τα τελευταία χρόνια. Παλιότερα έπαιζα ως εξτρέμ. Αλλά στον Βόλο ο Θωμάς ο Μακρής με έβαλε αμυντικό χαφ και από τότε παίζω εκεί».

Ερ.: Παρόλα αυτά σκοράρεις…
Κ.Τ.: «Ναι! Αλλά στον Βόλο έπαιξα σ’ όλες τις θέσεις, μέχρι και στόπερ. Δεν έχω πρόβλημα. Μόνο τέρμα δεν έχω παίξει».

Ερ.: Εσύ πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μπάλα; Έπαιζες με τα αγόρια;
Κ.Τ.: «Ναι στο χωριό, όλες οι κοπέλες έτσι ξεκινάνε».

Ερ.: Μου είπες πριν, ότι υποστηρίζεις και την ανδρική ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου.
Κ.Τ.: «Ναι, έχω πάει και σε εκτός έδρας εκδρομές. Έχω πάει στην Πάτρα, στην Κρήτη, στις Σέρρες, στη Θεσσαλονίκη μέχρι και στη Γραβιά έχω πάει, όταν η ομάδα έπαιζε στη Γ’ Εθνική!»

Ερ.: Ποια είναι πιο ωραία πόλη, η Καβάλα, ο Βόλος ή η Χαλκίδα;
Κ.Τ.: «Ο Βόλος συνδυάζει το βουνό και τη θάλασσα και είναι τετραγωνισμένη πόλη. Η Καβάλα έχει …άλλη ομορφιά, έχει πανοραμική άποψη, είναι μία ανηφόρα, μία κατηφόρα. Η Χαλκίδα είναι πολύ ωραία πόλη αλλά ακαταλαβίστικη. Δεν μπορώ, όποτε κυκλοφορώ …χάνομαι!»

Ερ.: Τώρα τί θα κάνεις, θα σε κρατήσουμε στη Χαλκίδα ή θα φύγεις μετά το τέλος του πρωταθλήματος;
Κ.Τ.: «Αυτό δεν εξαρτάται από μένα (γέλια..!)»

Ερ.: Θα παίξεις και του χρόνου μπάλα αφού!
Κ.Τ.: «Με το καλό να βγει στην Α’ Εθνική η ομάδα και βλέπουμε».

Ερ.: Πες μου κάτι που σου έχουν πει στο γήπεδο και σε έχει κολακέψει αλλά και κάτι που σε έχει ενοχλήσει…
Κ.Τ.: «Ήταν ένα παιχνίδι με το Βόλο στην Καρδίτσα που την προηγούμενη σεζόν, εγώ είχα πάει ως δανεική για 6 μήνες στην Καρδίτσα και τη βοήθησα πολύ την ομάδα για να σωθεί. Κι έγινε μία φάση, όπου κάποιος απ’ έξω θεώρησε ότι δεν τήρησα το fair paly, που ειλικρινά δεν υπήρχε τέτοιο ζήτημα. Κι αυτός ο τύπος αρχίζει να με βρίζει. Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς τί μου λέει. Και σταματάω, παίρνω την μπάλα και του τη φέρνω με σουτ στη μούρη. Και του «πάτησα» κι ένα «άι σιχτίρ..!» Μετά ήρθε και μου ζήτησε συγνώμη. Και τον είπα: «Είσαι απαράδεκτος γιατί πέρσι εγώ βοήθησα την ομάδα κι εσύ μου λες τέτοια λόγια». Τώρα αν έχω ακούσει κοπλιμέντο; Σ’ ένα ματς είχα βάλει ένα γκολ και φώναξε κάποιος: «Ρε Τσιρδάνη τί γκολάρα έβαλες, θες να με παντρευτείς;» Αυτό έχει μείνει!»

Ερ.: Θα πήγαινες σε ομάδα του εξωτερικού;
Κ.Τ.: «Ναι θα πήγαινα! Το 2003 είχα πάει με τη Φλώρινα σε ένα τουρνουά στην Ιταλία και μου είχε γίνει πρόταση να μείνω και να παίξω σε κάποια ιταλική ομάδα. Αλλά έπρεπε να τελειώσω τις σπουδές μου και γύρισα. Ε, και που τέλειωσα τις σπουδές μου, τί να σου πώ (γέλια..!)»

Ερ.: Έχεις τσακωθεί με αντίπαλη παίκτρια μέσα στο γήπεδο;
Κ.Τ.: «Τί είπες τώρα;»

Ερ.: Τί;
Κ.Τ.: «Πλάκα κάνεις; Μπουνιές έχω παίξει! Οι γυναίκες μαλώνουμε πιο πολύ από τους άνδρες».

Ερ.: Για πες…
Κ.Τ.: «Είχα βριστεί με μια κοπέλα εν ώρα αγώνα και ήρθε και με έπιασε από το πρόσωπο και μου τράβηξε και μία κλωτσιά. Οπότε την είδε ο διαιτητής και δικαιολογημένα της έδειξε κόκκινη κάρτα. Τελειώνει ο αγώνας και την ώρα που πάω προς τα αποδυτήρια μου φωνάζουν «Κατερίνα πρόσεχε..!» Μέχρι να σηκώσω το βλέμμα μου, έρχεται η ίδια και μου …ξανατραβάει δεύτερη κλωτσιά. Ανάβει ο καβγάς, τρώω και μια μπουνιά στο σαγόνι. Αλλά μετά έπεσε πολύ ξύλο, δεν κρατιόμουν!»

Ερ.: Πέρα από κάποια …μεμονωμένα περιστατικά με ξύλο, γενικά βρίζεστε;
Κ.Τ.: «Ουυυυ, πιο πολύ από τους άνδρες. Μιλάμε για πολύ βρίσιμο».

Ερ.: Πόσα χρόνια σκέφτεσαι να παίξεις ακόμα;
Κ.Τ.: «Πιστεύω ότι ένα με δύο χρόνια μπορώ να παίξω. Αλλά και πάλι δεν θέλω να φύγω από το ποδόσφαιρο, θα βοηθάω απ’ έξω! Μακάρι να μπορούσα να έμενα και στη Χαλκίδα τα επόμενα χρόνια και να βοηθήσω στις ακαδημίες. Προτιμώ τις ακαδημίες».

Ερ.: Εσύ έχεις τύχει σε επεισόδια;
Κ.Τ.: «Πριν 4 χρόνια σε ματς Ολυμπιακός Βόλου – ΠΑΟΚ! Αγανάκτησα! Αστυνομία, δακρυγόνα, καπνογόνα, φωτιές, σηκώθηκα κι έφυγα».

Ερ.: Πες μου δυο λόγια για τον κόουτς, τον Θανάση Πύθουλα…
Κ.Τ.: «Μου θυμίζει πολύ τον προπονητή μου στον Βόλο, τον Θωμά τον Μακρή. Ίδιοι, στις προπονήσεις, στην τακτική, στις φωνές…Και τις γυναίκες αν δεν τις φωνάζεις, δεν λειτουργούν. Προχθές το ματς ξεκινούσε στις 3 κι αντί να μας βγάλει για προθέρμανση στις 2:20 μας έβγαλε 2:05! Τρία ημίχρονα παίξαμε, όχι δύο..!»

Ερ.: Στο Κύπελλο Ελλάδας αν προκριθείτε στους «8» θα παίξετε στις 14/2 με τον Ατρόμητο στη Χαλκίδα. Θα παίξεις ή θα πας να γιορτάσεις τον Άγιο Βαλεντίνο;
Κ.Τ.: «Δεν έχω σχέση, είμαι ελεύθερη (γέλια), χώρισα πριν δύο μήνες, άρα θα παίξω..!»

Ερ.: Γενικά σαν χαρακτήρας πώς είσαι;
Κ.Τ: «Πολύ καλή..! Εγώ έξω από το γήπεδο, να σου δώσω και την ψυχή μου, ότι θέλεις. Και να μην έχω να φάω θα σου δώσω την τελευταία …μπουκιά! Αλλά μέσα στο γήπεδο είμαι σκληρή, άλλος άνθρωπος. Και πολλοί που δεν με ξέρουν προσωπικά μπορεί να μα κακοχαρακτηρίσουν, όμως όταν με γνωρίσουν, αλλάζουν γνώμη. Πορώνομαι, θέλω να κερδίζει η ομάδα μου, πώς να το κάνουμε; Αλλά δεν παίζω αντιαθλητικά. Δεν θέλω να κάνω ζημιά σε άνθρωπο».