Χ. Βάτσιος: Ανεκτίμητη προσφορά μακριά από τα… φώτα και τα φλας

Η είδηση του θανάτου του Χαράλαμπου Βάτσιου, ήρθε να σκορπίσει τη θλίψη στο Βολιώτικο αθλητισμό και ιδιαίτερα στον μπασκετικό χώρο, που προσέφερε τις υπηρεσίες του για πολλά χρόνια…

Κοριτσάκι ήμουν ακόμα, όταν ο Χαράλαμπος Βάτσιος ήταν στην ΕΣΚΑΘ και υπηρετούσε το μπάσκετ με ανιδιοτέλεια και αγάπη. Πάντα τον θυμάμαι στο γήπεδο με το χαμόγελο του να ενθαρρύνει τα νέα παιδιά, να είναι δίπλα τους, να δίνει δύναμη στους παράγοντες. Με τον τρόπο του, τους στήριζε όλους και είχε μόνο φίλους.

Αργότερα, αφου επέστρεψα στον Βόλο να εργαστώ ως δημοσιογράφος, κάθε Κυριακή απόγευμα με τη βραχνή χαρακτηριστική του φωνή ο κυρ Μπάμπης με έπαιρνε τηλέφωνο στα γραφεία της Εφημερίδας «Θεσσαλία» για να με ρωτήσει τα αποτελέσματα του μπάσκετ σε όλες τις κατηγορίες, για να τα σημειώσει και να τα κρατήσει για το δικό του αρχείο. Αυτό συνέχιζε να κάνει μέχρι και πριν μερικούς μήνες, μάζευε τα αποτελέσματα όλης της ΕΣΚΑΘ και όχι μόνο και δεν ήταν λίγες φορές που και οι δημοσιογράφοι τον καλούσαν για να τους πει κάποιο αποτέλεσμα, ή να τους βοηθήσει σε οτιδήποτε είχε σχέση με το μπάσκετ. Πάντα ήταν πρόθυμος. Το αρχείο του μοναδικό… Η αγάπη του, η μεγαλύτερη από κάθε άλλο παράγοντα που έχω συναντήσει.

Ξέρετε όμως που είναι το περίεργο; Έχει προσφέρει τόσα πολλά, η προσφορά του πραγματικά δεν μπορεί να εκτιμηθεί με λέξεις και να αποτυπωθεί σε επίθετα και χαρακτηρισμούς, όμως με την είδηση του θανάτου του, όλοι οι δημοσιογράφοι της Θεσσαλίας αναζητούσαν για ώρες μία φωτογραφία του. Ξόδεψαν όλο το απόγευμα στα αρχεία τους να βρουν μία φωτογραφία του Χαράλαμπου Βάτσιου… Και αυτό γιατί ποτέ δεν πόζαρε. Ποτέ δεν ήθελε να κλέψει τη δόξα των αθλητών, ποτέ δεν του άρεσαν τα φλας και η δημοσιότητα. Ηταν ένας ακούραστος εργάτης του αθλητισμού και του μπάσκετ, που εργαζόταν σκληρά μακριά από τα φώτα. Τελικά βρέθηκε μία και μοναδική και είναι η παραπάνω φωτογραφία από τη βράβευση του στην εκδήλωση της ΕΣΚΑΘ πριν τρία χρόνια με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. 

Συνάντησα και συνεχίζω να συναντώ πολλούς παράγοντες στη διαδρομή μου στην καλαθοσφαίριση, αλλά και ως δημοσιογράφος. Παράγοντες που ενώ δεν προσέφεραν τίποτα, κοιτούσαν να στριμώξουν τους αθλητές για να χωρέσουν σε μια ομαδική φωτογραφία. Παράγοντες που τους έλεγες να αγοράσουν ένα εισιτήριο για φιλανθρωπικό σκοπό και σου έλεγαν χίλια δύο ψέματα για να το αποφύγουν… Που ζούσαν μόνο για την προβολή και τη δημοσιότητα. Και συνεχίζουν να υπάρχουν τέτοιοι δυστυχώς.

Είχα την τύχη όμως να γνωρίσω και ανθρώπους, ανιδιοτελείς, πραγματικούς εργάτες, που από την πρώτη στιγμή έδιναν στους αθλητές να καταλάβουν ότι τους αγαπούσαν σαν παιδιά τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Χαράλαμπος Βάτσιος… Στη «γειτονιά των αγγέλων» θα βρει κι άλλους μπασκετικούς, που η απουσία τους και το κενό τους είναι ήδη αισθητά. Τον Ναπολέοντα Φραγκούλη, τον Γιάννη Τσινίδη, την Φώφη Χριστοφορίδου κ.α. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι μακριά μας, αλλά όλοι όσοι τους γνώριζαν έχουν κρατήσει στην καρδιά τους μία θέση με την ανάμνηση τους.

Εκεί από χθες είναι και ο Χαράλαμπος Βάτσιος… Στην καρδιά μας και σε όμορφες αναμνήσεις... 

Καλό ταξίδι κυρ Μπάμπη…